عیسی سلگی

در این تحقیق برای بررسی وضعیت آلودگی جیوه در دریای خزر و رودخانههای حوضه جنوبی آن به ترتیب از بعنوان دو گونه دریایی و رودخانه ای برای )Lutra lutra( و شنگ رودخانهای )Phoca caspica( موی فک دریای خزر پایش آلودگی جیوه استفاده شد. بدین منظور نمونه های مو از موزه های تاریخ طبیعی استانهای شمالی از تیرماه تا LECO AMA 254 Advanced Mercury )USA( بهمن ماه 68 جمعآوری شدند. مقادیر جیوه با استفاده از دستگاه اندازه گیری شد. میانگین غلظت جیوه برای کل نمونهها D- شماره 6722 ASTM بر طبق استاندارد Analyzer 27/ 1 تا 22 / 7/6 میکروگرم بر گرم بود. مقادیر غلظت جیوه در موی فک خزر در دامنه 23  3/ )فک و شنگ( 8 12 میکروگرم بر گرم / 0 تا 36 / میکروگرم بر گرم و در موی شنگ در رودخانههای حوضه جنوبی خزر در دامنه 66 قرار داشت. اختلاف معنیداری بین دو گونه از نظر متوسط غلظت جیوه در سطح 59 % دیده نشد. همچنین تحلیل 89 را نشان داد. با وجود مشاهده روند - رگرسیون برای شنگ رودخانهای افزایش معنیدار غلظت جیوه از سال 69 مشابه در تجمع آلودگی در سالهای اخیر، برای اثبات این قضیه در فک خزری نیاز به داده های آماری بیشتری است. با توجه به دادههای این تحقیق در فک و شنگ بعنوان پستانداران سطوح بالای زنجیره غذایی که گونههایی ماهیخوار هستند به نظر میرسد ساکنان استانهای ساحلی ایران که از سرانه بالای مصرف ماهی برخوردارند در معرض خطر این آلودگی قرار دارند.