هشت تا درصد از کل دی اکسید کرین منتشره در جهان ناشی از تولید سیمان است. گازهای گلخانه ای مسئول گرمایش جهانی زمانی که سنگ آهک و رس ها خرد شده و دردمای بالا گرما داده می شوند به اتمسفر رها می شوند. بتن سبز به عنوان یک بتن که مواد زائد به عنوان یکی از کمترین اجزای آن و فرایند تولید آن به تخریب محیط زیست منجر نمی شود تعریف شده است همچنین عملکرد بالا و پایداری چرخه حیات از ویزگی های آن است. تلاش های مختلف توسط محققان صورت گرفته تا جایگزین هایی با کمترین میزان مصرف انرژی و اثرات محیط زیستی در طول فرآیند ساخت سیمان را به دست آورند. اجرای مفهوم اکولوژی صنعتی و شیمی سبز و همچنین مهندسی نانو که مطالعه رفتار ساختار و ساماندهی نانوذرات سیمان را در مخلوط برای دستیابی به عملکرد بالاتر مطالعه می کند از جمله این تلاش ها می باشند. فن آوری های پاک در تولید بتن، از جمله جایگزینی درصد نسبتا بالایی از سیمان ها با خاکستر فرار، استفاده از دیگر پوزولان های طبیعی، توسعه بتن با بازیافت و نانو بتن می باشند. در این مقاله به مفهوم بتن سبز و مرور پژوهش های انجام شده در زمینه بتن سبز پرداخته شده است.
