عیسی سلگی

سابقه و هدف: رهنمودهای مصرف ماهی توسط برخی کشورها برای محافظت عموم از اثرات بهداشتی زیان بار مربوط به خوردن ماهی آلوده بنا نهاده شده است. رهنمودها براساس برآورد خطرات بهداشتی در ارتباط با غلظت ماده شیمیایی آلاینده موجود در ماهی و متوسط مصرف ماهی در جامعه است. ماهی یک منبع مهم تغذیه در سواحل خزر است. اما، داده های کمی در مورد اثرات بهداشتی مرتبط با غلظت فلزات در ماهی وجود دارد. هدف کلی از مطالعه حاضر برآورد میزان جذب روزانه و ارزیابی خطر فلزات سنگین ناشی از طریق مصرف کفال ماهی صید شده از تالاب گمیشان برای ایجاد رهنمودها برای مصرف ماهی بود. مواد و روش ها: نمونه های ماهی کفال از ایستگاه های مختلف تالاب گمیشان به روش تصادفی جمع آوری شدند. فلزات سنگین در عضله ماهی توسط روش هضم مرطوب (اسید نیتریک و اسید پرکلریک) استخراج شد. علاوه بر این، غلظت فلزات سنگین با استفاده از دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی مشخص شد. میزان جذب روزانه و پتانسیل خطر ناشی از مصرف این ماهی به استناد دستورکار سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا برآورد شد. یافته ها: براساس یافته ها غلظت کادمیوم و سرب در عضله ماهی کفال از استانداردهای جهانی کمتر بود. بالاترین میزان جذب روزانه برای کادمیوم و کمترین آن برای سرب ناشی از مصرف ماهی کفال به دست آمد. میزان جذب روزانه و هفتگی فلزات کم تر از میزان پیشنهاد شده توسط(EPA) Environmental Protection Agency بود. روی هم رفته نتایج نشان داد که مقادیر نسبت خطر و شاخص خطر کم تر از 1 است. استنتاج: نتایج همه برآوردها (میزان جذب روزانه و هفتگی، نسبت خطر و شاخص خطر) نشان می دهد که هیچ خطر بهداشتی از مصرف طولانی مدت این گونه ماهی وجود ندارد