عیسی سلگی

فلزات سنگین و ترکیبات آن از آلاینده های سمی هستند که به دلیل پتانسیل زیان بارشان برای سلامت انسان به عنوان آلاینده های اولویت دار شناخته شده اند. در این تحقیق پتانسیل پر مرغ برای حذف فلزات سنگین کروم و نیکل از محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفت. حذف فلزات از محلول های آبی با پر مرغ در محیط آزمایشگاه و در شرایط گوناگونی از جمله اثر میزان ماده جاذب (در مقادیر 5/0، 1، 5/1، 2، 3 و 4)، غلظت فلزات اولیه (در مقادیر 150-1 میلی گرم در لیتر)، زمان تماس (در محدوده 15 تا 180 دقیقه) و pH (در محدوده 14-1) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تبعیت فرآیند جذب از معادلات فروندلیچ و لانگمیر بررسی شد. از نرم افزارهای Excel و SPSS برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که در پروسه جذب سطحی ناپیوسته، زمان تعادل در بالای 3 ساعت تماس حاصل می شود و میزان حداکثر حذف فلزات کروم و نیکل به ترتیب در pH 5 و 6، برای غلظت 1 میلی گرم در لیتر از فلزات و مقدار ماده جاذب 1 گرم حاصل می شود. بیشترین ظرفیت جذب ‎(qm)‎ به دست آمده بر اساس مدل فروندلیچ برای جذب کروم و نیکل به ترتیب برابر با mg/g 11/2 و 96/5 تعیین شد. نتایج نشان داد که پر مرغ توانایی مناسبی برای جذب فلزات کروم و نیکل در غلظت های پایین دارد. با این حال توانایی این ماده و در نتیجه امکان استفاده از آن برای تصفیه فاضلاب های آلوده به این فلزات در غلظت های بالا محدود است.