فرهاد قاسمی آقباش

مساحت جنگل های زاگرس در حال کاهش است و عواملی مانند عدم زادآوری کافی این جنگل ها، بهره برداری-های نادرست ، خشک سالی های اخیر و پدیده نوظهور مرگ بلوط و افزایش گرد و غبار از نقش و جایگاه بالاتری برخوردار هستند. از مهم ترین اقدامات عملی برای جلوگیری از کاهش مساحت این اکوسیستم بزرگ و یا حتی افزایش سطح آن جنگل کاری می باشد. هدف ما در این تحقیق مکان یابی مناطق مستعد جنگلکاری در سطح شهرستان آبدانان بر مبنای روش ارزیابی چند معیاره و استفاده از روش وزن دهی سلسله مراتبی مطابق معیارهای اکولوژیکی است. این روش از منطق فازی به منظور معرفی طبقات تناسب لایه های مختلف استفاده می کند. نتیجه نهایی روش MCE، یک نقشه پیوسته فازی بین 0 تا 255 پیکسل است. که قابلیت طبقه بندی مجدد را داراست. معیارهای فازی و محدودیت-های بولی مورد استفاده در مدل اکولوژیکی کاربری جنگلداری به ترتیب 14و 7 لایه به خود اختصاص می دهد. بیشترین و کمترین وزن به دست آمده در پارامترهای تاثیر گذار در مکان یابی به ترتیب متعلق است به میانگین بارش سالانه با وزن: 2271/0 و فاصله از شهر و روستا با وزن: 0204/0. بر اساس نتایج به دست آمده طبقات توان بالقوه اکولوژیکی در نهایت به چهار طبقه توان: 1- توان بالا، 2- توان متوسط، 3- توان ضعیف 4- فاقد توان کاربری جنگلداری می باشند. همچنین ارزش های سلولی در نقشه فازی تناسب منطقه، از سلول های با ارزش صفر تا 100 به طبقه فاقد توان، 101 تا 150 به طبقه با تناسب ضعیف، 151 تا 200 به طبقه تناسب متوسط و 201 تا 255 نیز به طبقه تناسب بالای توسعه کاربری جنگلداری اختصاص یافته است. بیشترین درصد پراکنش طبقات مربوط به طبقه فاقد توان با مساحت 94960 هکتار و 7/39 درصد از کل منطقه و کمترین درصد مربوط به طبقه با تناسب بالا در منطقه با مساحت 20980 هکتار و 74/8 درصد از کل منطقه می باشد. این درحالی است که قسمت بیشتر محدوده مطالعاتی به دلیل عدم حضور پارامترها و فاکتورهای استاندارد مورد نیاز، برای توسعه جنگلداری از توان بالقوه کمتری برخوردار می باشد. مناطقی که مناسب توسعه کاربری جنگلداری در سطح شهرستان مکان یابی شده دارای ویژگی-های از جمله شیب حداقل (25-0 درصد)، محدوده ی ارتفاعی کمتر، کمترین مقدار فرسایش آبی و بادی ، نقاط کم عمق تر به آبهای زیر زمینی، خاک عمیق تر با شرایط زهکشی مناسب و تحول یافته، شرایط اقلیمی بهتر