منابع طبیعی تجدید شونده بعنوان یکی از بسترهای توسعه پایدار هم اکنون در اکثر نقاط دنیا بدلایل مختلف که مهم ترین آنها عوامل انسانی و مدیریتی می باشد، در معرض تخریب و نابودی قرار گرفته است. با توجه به اهمیت پوشش گیاهی در تثبیت خاک، نفوذ آبهای جاری و غنی سازی سفره های آب زیرزمینی، جلوگیری از فرسایش خاک و بروز سیلاب های مخرب، ادامه روند تخریب منابع طبیعی اثرات ناگوار اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در پی خواهد داشت. حاشیه رودخانه ها (Riparian zone) بدلیل سیلاب و طغیان های فصلی دایما در حال فرسایش بوده و باعث از بین رفتن خاک های مجاور می شوند و حاشیه رودخانه مرزی ارس نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. بطوری که سالانه حجم زیادی از خاک کشورمان در این منطقه تخریب یافته و با تغییر مسیر رودخانه مرزی مذکور لاجرم از خاک کشور کاسته و به طرف مقابل افزوده می شود.وضعیت فعلی حاشیه رودخانه از لحاظ نوع گونه ها و شرایط اقلیمی و ادافیکی حاکم بمنظور ارایه شیوه های مدیریتی مناسب تثبیت حاشیه که مهمترین آنها استفاده از پوشش گیاهی است از ضروریات بوده و گواه این امر ثبات بستر و حاشیه رودخانه ارس در طرف مقابل می باشد که بدلیل سیاسی کشور همسایه تمامی مناطق حاشیه را از سکنه خالی و با اعمال مدیریت قرق باعث ایجاد پوشش مطلوب گیاهی با گونه های گز Tamarix spp ، سنجد Eleagnus angustifolia و انواع بیدها Salix spp شده است.
