مرحله آخر فرایند تجزیه زمانی شروع میشود که تجزیه و تخریب لیگنین اتفاق میافتد، یعنی بعد از گذشت یکسال از شروع فرایند. فاکتورهای تنظیمکننده تجزیه لیگنین و در نتیجه لاشبرگ در این مرحله کمتر شناخته شده و اطلاعات ما درخصوص چگونگی این فاکتورها در میان لاشبرگها و رویشگاه های گوناگون با شرایط اقلیمی و خاکی متفاوت، کمتر است. بنابراین برای نیل به این مهم، مطالعه حاضر با هدف تعیین چگونگی کنترل تخریب لیگنین و در نتیجه نرخ از دس تدهی ماده آلی لاشبرگ بوسیله نیتروژن، کلسیم و منگنز در لاشبرگ گونههای نوئل، توسکای ییلاقی و افراپلت در دو رویشگاه نوئل خالص و آمیخته بعد از گذشت 400 روز از فرایند تجزیه در منطقه لاجیم انجام شد. نتایج نشان داد که نرخ تجزیه لاشبرگ گونهها بغیر از افراپلت در رویشگاه نوئل آمیخته نسبت به نوئل خالص بیشتر بود. در رویشگاه نوئل خالص نرخ تجزیه لاشبرگها با غلظتهای منگنز و کلسیم ارتباط مثبت معنیداری داشت اما بین غلظتهای منگنز و کلسیم با غلظت لیگنین هیچگونه ارتباط معنیداری وجود نداشت. در رویشگاه نوئل آمیخته غلظتهای نیتروژن و لیگنین با نرخ تجزیه لاشبرگها به ترتیب ارتباط معنیدار مثبت و منفی داشتند. همچنین در این رویشگاه بین غلظتهای کلسیم با لیگنین ارتباط معنیدار منفی وجود داشت. در ارتباط با نوع لاشبرگ بغیر از لاشبرگ سوزنیبرگ، که میزان نیتروژن ب هعنوان فاکتور تنظی مکننده نرخ تجزیه در مرحله آخر محسوب میگردد، هیچ یک از فاکتورهای کیفی توصیفی (نیتروژن، لیگنین، منگنز و کلسیم) بر نرخ تجزیه لاشبرگ در مرحله آخر تأثیر نداشتند.
