رشد روزافزون شهرنشینی، با پیامدهایی نظیر تغییرات اقلیمی و افزایش جزایر حرارتی، توجه به اقلیم‌شناسی شهری را به طور چشمگیری افزایش داده است. از این رو، ضرورت طراحی شهرهای تاب‌آور و مقابله با اثرات تغییرات آب و هوایی، همچنین روشن ساختن تعاملات بین اقلیم خرد، محیط کالبدی شهر و شرایط آسایش حرارتی در فضاهای مسکونی شهری مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که در مطالعات پیشین آسایش حرارتی بررسی معدودی بر روی اقلیم سردسیر انجام شده است؛ در این راستا، هدف این پژوهش بر یافتن بهینه‌ترین فرم ساختاری موجود در بافت شهری با تأکید بر اقلیم سردسیر است. در این پژوهش از پیکربندی‌های ارگانیک بافت بومی شهر همدان استفاده شده است تا آسایش حرارتی در فضای باز در بافت ارگانیک مورد ارزیابی قرار گیرد و این بافت مبنایی برای ارزیابی آسایش حرارتی پنج آلترناتیو مورفولوژی شهری شامل بلوک بندی خطی دو طبقه، بلوک بندی خطی پنج طبقه، بلوک بندی خطی پیوسته متغیر، بلوک بندی خطی گسسته متغیر و بلوک بندی پیرامونی متغیر است. این آلترناتیوها با استفاده از نرم افزار ENVI-met برای بررسی تأثیر مورفولوژی شهری بر دمای معادل فیزیولوژیکی در فصل زمستان و تابستان مورد مقایسه قرار گرفتند. در بافت‌های مورد ارزیابی در فصل زمستان، بافت ارگانیک کبابیان بیشترین دمای معادل فیزیولوژیکی را داشته است. در میان آلترناتیوها، بافت با بلوک بندی‌های پیرامونی متغیر، دمای معادل فیزیولوژیکی بیشتری داشته است. در فصل تابستان بلوک بندی خطی پنج طبقه عملکرد آسایش حرارتی مناسب‌تری نسبت به آلترناتیوهای دیگر داشته است. علاوه بر آن تأثیر سرعت باد و سایه‌اندازی بر دمای معادل فیزیولوژیکی در 6 ناحیه در هر یک از آلترناتیوها مورد بررسی قرار گرفته است. در حیاط با جهت‌گیری شمال شرقی - جنوب غربی بیشترین دمای معادل فیزیولوژیکی و کوچه با جهت‌گیری شمال شرقی - جنوب غربی کمترین دمای فیزیولوژیکی را در بین نواحی دیگر داشته است.
