غلام حسین رحیمی

مقدمه: شیوع روزافزون چاقی، میلیون‌ها نفر در جهان را تحت تأثیر قرار داده‌است که بیماری‌های مختلفی همچون پیش‌دیابت، دیابت، بیماری-های قلبی عروقی، سرطان و اختلالات‌عضلانی را به‌همراه خواهد‌داشت. پیش‌دیابت گریبان‌گیر بسیاری در کشورهای توسعه یافته و غیر توسعه یافته شده‌است و اقدامات در افراد پیش‌دیابت به صورت موثری در کاهش آمار افراد دیابتی موثر خواهد بود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات هوازی بر ژن دخیل در حجم عضله اسکلتی (LRRC8A) در عضله دوقلو موش‌های‌ پیش دیابتی بود. مواد ‌و ‌روش‌ها: تعداد 15 سر موش‌ نر نژاد C57BL/6 به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: موش‌های تغذیه‌شده با رژیم غذایی طبیعی (ND ، 5 سر) و رژیم غذایی پرچرب (HFD، تعداد 10 سر). موش‌ها به مدت ۱۲ هفته تغذیه شدند. پس از تشخیص القای پیش دیابت توسط آزمون های تشخیصی در گروه HFD، این گروه به دو زیرگروه تقسیم شدند: موش‌های پیش دیابت شده (PD، 5 سر) و موش‌های پیش دیابت شده به همراه تمرین هوازی (PD-Ex، 5 سر) که به صورت دویدن بر تردمیل 5 روز در هفته و 45 دقیقه در هر روز و با سرعت فزاینده از 15 الی 23 متر بر دقیقه انجام شد. یافته‌های پژوهش: افزایش معناداری در سطح گلوکز‌خون و مقاومت‌انسولینی در گروه HFD نسبت به ND و همچنین کاهش معناداری (P<0/0001) در سطح گلوکز خون و مقاومت انسولینی در گروه PD-Ex نسبت به PD مشاهده شد. سطح‌بیان ژن‌ LRRC8A کاهش ‌معناداری (P<0/05) بین گروه‌PD در مقایسه با گروهND نشان‌داد . این امر، نشان‌دهنده اختلال در فرآیندهای بیولوژیکی مانند تکثیر، مهاجرت، رشد و مرگ سلولی در عضلات می باشد. ازطرفی، تمرینات هوازی منجر به بهبود قابل‌ملاحظه‌ای از سطح بیان ژن LRRC8A شد. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام تمرینات هوازی، تأثیرات منفی شرایط پیش دیابتی ایجاد شده در بافت عضله موش های پیش دیابتی را بهبود می بخشد.