تربیت جنسی از دیدگاه اسلام، ناظر بر آموزش معیارهای اخلاقی، دینی و عبادی درارتباط با بعد جنسی انسان است. دراین رابطه، به طور کلی سه رویکرد وجود دارد که عبارتند از رویکرد رهباینت که مبتنی بر مبارزه با نیاز جنسی و به تبع آن تحریم آگاهیهای جنسی و تربیت جنسی؛ رویکرد نوگرایان جنسی جنسی که مبتنی بر رهایی از اخلاق جنسی سنتی، آزادی جنسی و به رسمیت شناختن انواع گرایشات جنسی؛ و رویکرد اعتدالی که مبتنی بر آموزههای دین اسلام درارتباط با نیاز جنسی و تربیت جنسی است. بر این اساس، هدف از این پژوهش، تبیین مبانی هستیشناسی، اصول و روش‌های تربیت جنسی از دیدگاه اسلام است که با روش توصیفی- تحلیلی و استنتاجی انجام شده. نتایج این پژوهش در بعد مبانی هستیشناسی تربیت جنسی عبارتند از: خدا محوری، هستی تجلی نظام احسن، زوجیت، هستی هدفمند و هستی اعم از دنیا و آخرت؛ اصول تربیت جنسی عبارتند از: موازین الهی معیار تربیت جنسی؛ تقوای جنسی، هدف و آرمان واقع نشدن شأن جنسی، پرورش استعدادهای عالی انسان، ازدواج، تبادل نظر در امر ازدواج، معیارهای الهی ازدواج، هدفمندی معقول تربیت جنسی و رهایی از اسارت نفس. روش‌های تربیت جنسی عبارتند از: ارتقاء تمایلات جنسی به سطح الهی، مراقبت مستمر؛ توجه به نیاز جنسی در حد طبیعی، والایش؛ محترم شمردن ازدواج به عنوان حکمی فطری، استفاده از نظر دیگران در امر ازدواج، به کار بردن معیارهای الهی، تربیت جنسی مبتنی بر مراحل رشد، خویشتنداری در برابر تمایلات جنسی و یاد خدا در هنگام وسوسه‌های نفسانی.
