منابع اصلی ارتعاش در سیستم های روتور دینامیک جرم های نابالانس و خطاهای ساخت یاتاقان های به کار رفته در سیستم روتور می باشند. روشی که امروزه برای کاهش و کنترل ارتعاشات روتورها در صنعت به کار رفته، استفاده از جاذب های مغناطیسی می باشد که با استفاده از نیروی مغناطیسی، ارتعاشات سیستم را کنترل می کند. در این تحقیق جاذب مغناطیسی با اعمال نیروی سیستم جاذب دینامیکی و ایجاد دو فرکانس طبیعی جدید، روتور را از حالت تشدید خارج می کند. جاذب های دینامیکی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته اند، از دو نوع فعال و غیرفعال می باشند که مقادیر بهینه پارامترهای جاذبدینامیکی غیرفعال طبق روش دو نقطه ثابت تعیین شده و پارامترهای جاذب دینامیکی فعال مطابق با دو روش ماکزیمم میرایی و H_∞ محاسبه شده است و سپسهر سیستم توسط جاذب مغناطیسی اجرا شده است و سپس عملکرد سیستم جاذب مغناطیسی در کنترل دامنه ارتعاشات روتور به صورت عملیمورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق جهت کاهش بیشتر دامنه ارتعاشات،از ایده ترکیب جاذب ها استفاده شده است به این صورت که در هر محدوده فرکانسی، پارامترهای سیستم جاذب دینامیکی به صورت مجازی، به گونه ای تغییر داده شده است که کمترین دامنه ارتعاشات ایجاد شود. در سیستم کنترل کننده نیروی پیوسته ای که از طرف جرم جاذب به جرم سیستم اصلی اعمال می شود، به صورت نیرویی ناپیوسته در دو حالت 16 و 32 پله ای به روتور اعمال می شود و مشاهده شده است که در حالت 16 پله ای در نواحی فرکانس های تشدید نسبت به حالت 32 پله ای، کاهش بیشتری در دامنه ارتعاشاتحاصل شده است و همچنین مشاهده شده است که در این حالت میرایی پاسخ گذرای سیستم هم بیشتر می باشد.از طرفی دیگر با بررسی سیستم ها در حالت 32 پله ای مشاهده شده است که در این حالت نتایج تجربی به نتایج شبیه سازی نزدیکتر بوده و پایداری سیستم در فرکانس های بالاتر از فرکانس های تشدید، بیشتر می باشد.
