هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ تأثیر راهبرد تدریس متقابل بر مهارت خواندن دانش‌آموزان دوزبانه انجام شد. مهارت خواندن در قالب سه خرده مهارت واژه‌آموزی، روان‌خوانی و درک‌مطلب مورد مطالعه قرار گرفت. روش: پژوهش حاضر با توجه به هدف در حیطۀ تحقیقات کاربردی و از نوع نیمه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعۀ آماری پژوهش شامل کلیۀ دانش‌آموزان پسر دوزبانۀ مقطع ابتدایی ناحیۀ چهار شهرستان اهواز مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1403-1402 بود. با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس یک کلاس 32 نفره، به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس31 نفره به عنوان گروه کنترل برای مشارکت در پژوهش انتخاب شدند. پس از اطمینان از همتایی دو گروه کنترل و آزمایش از جهت هوشبهر و طبقۀ اقتصادی-اجتماعی، یک پیش آزمون محقق ساخته با توجه به هدف پژوهش برای سنجش واژه آموزی، رروان‌خوانی و درک مطلب در مهارت خواندن در میان هر دو گروه کنترل و آزمایش اجرا شد. سپس، آموزش گروه آزمایش و گروه کنترل طی یک سال تحصیلی و 51 جلسه اجرا شد؛ که در آن گروه آزمایش با استفاده از روش تدریس متقابل و گروه کنترل با استفاده از روش‌های تدریس رایج دیگر غیر از تدریس متقابل (سخنرانی، بحث گروهی، پرسش و پاسخ و نمایش) در معرض آموزش خواندن قرار گرفتند. پس از اتمام آموزش پس آزمون مهارت های خواندن از هر دو گروه بعمل آمد. جهت تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل کواریانس چند‌متغیره استفاده شد. نتایج: با حذف اثر متغیر پیش‌آزمون، نتایج تأثیر معنادار روش تدریس متقابل بر روان خوانی (003/0P≤)، واژه‌آموزی (000/0P≤) و درک مطلب (009/0P≤) در مهارت خواندن را آشکار کرد. همچنین، اندازۀ اثر نشان داد که مهارت های روان خوانی، واژه آموزی و درک مطلب به ترتیب به میزان 14، 21 و 11 درصد تحت تأثیر روش تدریس متقابل بهبود یافته‌اند. بنابراین، روش تدریس متقابل می تواند در غلبه بر مشکلات خواندن کودکان دو زبانه به معلمان یاری رساند.
