نظریه آندراگوژی (آموزش بزرگسالان) اولین بار توسط مالکوم نولز استاد دانشگاه شیکاگو شهرت یافت و در آن مباحثی در مورد آموزش بزرگسالان طرح شد که پیش از آن مورد توجه قرار نگرفته بود. در این نظریه با توجه به ویژگی هایی که یک یادگیرنده بزرگسال را از یک یادگیرنده کودک جدا می کند، دستورالعملی برای مربیان آموزش های بزرگسالان ارائه شده است. همچنین با توجه به شرایط زندگی یک بزرگسال و ویژگی های مربوط به رشد ذهنی، جسمی و تجربی او ایجاب می کند که برخی از اختیارات یادگیری را به او واگذار کنیم تا از این طریق احساس کنترل او بر آنچه نیاز دارد بیاموزد را افزایش دهیم. در این سن او خواهد توانست کنترلی منطقی بر جریان یادگیری خود داشته باشد. همچنین نولز مدلی را برای اجرای آموزش بزرگسالان ارائه داده است که بسیار شبیه به برنامه های اجرا شده برای سوادآموزی است. اما با وجود تمامی خدماتی که نولز در آموزش بزرگسالان ارائه نموده نظریه او دارای نقاط ضعفی است که انتقادهایی را بر او وارد می کند
