حداکثر بارش روزانه، از مهمترین متغیرهای هیدرولوژیکی است که نقشی اساسی در حجم و بزرگی سیلاب دارد؛ بنابراین، پیش بینی دقیق تر آن می تواند به برنامه ریزی بهتر در مهار سیل و مدیریت منابع آب کمک کند. روش های زیادی برای تخمین دبی حداکثر سیل اعم از روش های تحلیل فراوانی وجود دارد و مطالعۀ خطر سازه های آبی مبتنی بر تحلیل فراوانی سیل غالباً، نسبت به مشاهدات و توزیع آماری منتخب حساسیت دارد که باعث بروز خطا در طراحی می شود. از آنجایی که بارش های سنگین عامل اصلی سیل ها هستند و داده های بارش نسبت به داده های جریان دارای طول دوره آماری بیشتری هستند، هدف از این مطالعه استفاده از داده های بارش در ارزیابی مقادیر دبی حداکثر روزانه سیل است. به این منظور از آمار درازمدت بارش در ایستگاه های باران سنجی حوزۀ آبخیز گزندر سرابی و حوزه های اطراف آن در یک دورۀ 40 ساله و آمار دبی حداکثر روزانه در یک دورۀ 38 ساله استفاده شد. در این تحقیق دبی حداکثر و دبی اوج روزانه با استفاده از روش هیدرو اقلیمی گرادکس برآورد شد. سپس نتایج حاصل از شبیه سازی مبتنی بر رویکرد هیدرو اقلیمی در دورۀ بازگشت های مختلف با روش های معمول آماری گمبل و توزیع مقادیر حدی تعمیم یافته مقایسه شد. نتایج معیارهای ارزیابی نش-ساتکلیف و کلینگ-گوپتا به ترتیب برابر با 83/0 و 89/0 به دست آمد که نشان داد که استفاده از اطلاعات اضافی مانند داده های بارش علاوه بر داده های آبسنجی در روش های هیدرو اقلیمی برآوردهای بهتری نسبت به روش های تحلیل فراوانی ارائه می دهد.
