سیالبها از جمله مخرب ترین مخاطرات محیطی به ویژه در کشوهای خشک و نیمه خشک در شرایط تغییر اقلیم محسوب می شوند. این پژوهش با هدف ارزیابی اثر بخشی اقدامات آبخیزداری در کاهش فراوانی و وسعت پهنه سیل گیر رخ داده در بازه زمانی 2013 تا 2021 در حوضه آبخیز کارون بزرگ، انجام شده است. در این بازه زمانی 94 بارندگی سبب ایجاد رواناب شده است که از بین، 10 بارندگی سبب وقوع سیالب شده و 7 تای آنها قابل تحلیل با استفاده از سامانه گوگل ارث انجین است. بعد از تهیه نقشه شماره منحنی، نقشه پهنههایی که در آن سیل رخ داده با استفاده از تصاویر رادار مربوط به پایگاه داده GRD_1S/COPERNICUS در بازههای زمانی مورد نظر از طریق سامانه گوگل ارث انجین استخراج گردید. از طرفی بر اساس نقشه اقدامات آبخیزداری در حوزه آبخیز کارون بزرگ، تاکنون 6 نوع عملیات آبخیزداری در سطح 57 درصد از حوزه انجام شده است. سپس محدودههای وقوع سیالب با نقشه عملیات آبخیزداری تلفیق و اثر بخشی ترکیبی اقدامات بررسی گردید. الیه پراکنش سیل های رخ داده با استفاده از نقاط ثبت شده در بانک اطالعاتی سیل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور مورد اعتبار سنجی قرار گرفت که نتایج نشان داد که انطباق کاملی بین این دو پایگاه داده وجود دارد. بر این اساس شدیدترین و مخرب ترین سیل در سال 2019 به وقوع پیوسته است. نتایج نشان می دهد این عملیات از به وجود آمدن سیالب به طور معنی داری جلوگیری کرده است و این در حالی است که اکثر سیالبها در مناطقی که فاقد عملیات اجرایی آبخیزداری است رخ داده است و اقدامات آبخیزداری اثر زیادی بر کاهش فراوانی سیالب ها و وسعت پهنه های سیل گیر دارد.
