تغییرات کاربری اراضی یک حوضه در طول زمان، بر بسیاری از فرآیندهای فرسایش خاا و تولیاد رساوث اثار میگذارد و باعث از بین رفتن کیفیت و حاصلخیزی خا میشود. از سوی دیگر، با افزایش تولیاد رساوث و تعما آن در مخزن سدها به کاهش عمر مفید آنها میانعامد. هدف از این مطالعه، بررسی اثراتای اسات کاه ایارای ساناریو تغییر کاربری اراضی در میزان رواناث و رسوث خرویی از حوضه اعمال میکناد. شاهیهساازی روانااث و رساوث باا براساا شااخ هاای SWAT تویه به سناریوی تعریف شده برای حوزهی آبخیز مورد بررسی، باا اساتفاده از مادل 0 و در / 0 و 60 / آماری صورت گرفت. شاخ های ضریب تهیین و نش ساتکلیف در مرحلهی واسنعی، به ترتیب 55 0 به دست آمد که بیانگر کارایی مدل در این حوزه است. ساناریوی ارا اه شاده، در / 0 و 62 / مرحلهی اعتهارسنعی 58 یهت بههود وضعیت پوشش حوضه بودهاست؛ به این صورت که در اراضای فاقاد پوشاش حوضاه ا کاه طای دورهی آماری وسعت آن به مرور بیشتر شده ا مخلوطی از درختان همیشه سهز و خزان کننده با تراکم متوسط کشت شود. پس از بررسی نتایج حاصل از این سناریو و مقایسهی رواناث و رسوث شهیهسازی شده، مشاهده شد که این تغییار کااربری بهویژه در نقاط اوج به کاهش رواناث و رسوث و در پی آن کاهش تخریب منعر شده؛ بدین صورت که رسوث معلا تولید شده به میزان 52 درصد و رواناث به میزان حدود 32 درصد کاهش یافتهاست.
