عدم توجه به تفاوت رانندگان در میزان درک خطر در سامانه های هشدار تصادف موجب می شود هشدارهای نابجا و غیر ضروری در این سامانه ها افزایش یابد. در این پژوهش مدلی مبتنی بر فناوری ارتباطات بین خودرویی و براساس رفتار راننده ارایه شده است. در مدل پیشنهادی فعال سازی سامانه مبتنی بر شاخص درک خطر انجام می پذیرد. سپس موقعیت هایی که به صورت بالقوه خطرناک محسوب می شوند با استفاده از یک شبکه عصبی شناسایی می گردد. در گام بعد اختلاف شتاب ترمز با فرض هشدار یا عدم هشدار به راننده با استفاده از یک تخمین گر فازی عصبی محاسبه می شود. در نهایت براساس سابقه شتاب ترمز راننده، نسبت به هشداردهی به ایشان اقدام می گردد. نتایج بر روی مجموعه داده های محک ان جی سیم (NGSIM) که شامل بیش از 11 میلیون رکورد از رفتار رانندگی حدود 3300 راننده می باشد، با استفاده از نرم افزار متلب ارزیابی گردیده است. دقت سامانه در شناسایی موقعیت های بالقوه خطر 97 درصد بوده است و خطای تشخیص شتاب ترمز 4/8 درصد می باشد. دقت سامانه در هشدار دهی نیز 98 درصد بدست آمده است. بر این اساس مدل پیشنهادی با حذف هشدارهای غیرضروری و نابجا موجب افزایش اطمینان راننده به سامانه و سفارشی شدن آن بر اساس رفتار رانندگی می گردد.
