حسین رضایی

در تحقیق حاضر، عملکرد دستگاه پف ساز طراحی و ساخته شده، در مقایسه با سایر روش های مرسوم در برداشت یونجه به روش خشک شدنی، ارزیابی شد. پارامترهای مورد ارزیابی شامل تاثیر روش های مختلف بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و کیفیت یونجه برداشت شده بود. یونجه با یک دستگاه دروگر- ساقه کوب خودرو درو شد. آزمایش ها در قالب طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار (پف سازی یونجه درو شده با دستگاه پف ساز، شانه زنی، و بدون جابه جا شدن یونجه درو شده) و در چهار تکرار اجرا شد. رطوبت نمونه ها بلافاصله پس از درو در حدود 70 و رطوبت زمان بسته بندی 20 درصد بر پایه تر به دست آمد. رطوبت تیمارها در بازه های زمانی 3 ساعت پس از چیده شدن اندازه گیری شد. مقادیر به دست آمده بر مدل نمایی معروف خشک شدن برازش شد و ضریب خشک شدن در شرایط مختلف به دست آمد. نتایج سینتیک خشک شدن نشان داد که سرعت خشک شدن یونجه شانه زده شده و عمل آوری شده با دستگاه پف ساز نسبت به یونجه دست نخورده بیشتر است به طوری که حداقل یک روز عملیات بسته بندی را جلو می اندازد. مقدار متوسط ثابت خشک شدن در روز اول پس از شانه زدن و جابه جایی برای تیمارهای شانه کن، دستگاه پف ساز، و دروگر- ساقه کوب بدون جابه جایی به ترتیب برابر با 0.068، 0.068، و 0.043 و در روز دوم به ترتیب 0.087، 0.064، و 0.06 به دست آمد. تجزیه واریانس داده های حاصل از آزمایش برای تعیین مقدار ریزش، درصد پروتئین و وزن ماده خشک نشان داد که تاثیر تیمارها بر متغیرهای اندازه گیری شده معنی دار نیست