دانشگاه ها به عنوان کانون نوآوری و تفکرات پیشرو همواره با ایده های هماهنگ با طبیعت شناخته شده اند. فضاهای باز دانشگاهی نیز می تواند اثرات منفی را در پیرامون بکاهد و محیطی برای خلق ایده های طبیعت محور پدید آورند. هدف این تحقیق دستیابی به شاخص خلق پایداری محیط زیستی در محیط های دانشگاهی است. در این تحقیق دانشگاه ملایر به عنوان محدوده مطالعاتی انتخاب شد و سعی شد با توجه به شرایط محیطی، اقلیمی و اجتماعی- اقتصادی این دانشگاه معیارهایی برای ارزیابی میزان پایداری محیط زیستی این فضا بدست آید. در ابتدا مدل مفهومی ارتباط بین شاخص های توسعه پایدار با محیط های دانشگاهی معرفی شد.در ادامه چهارچوب عملکردی برای اجرای این مدل مفهومی ارائه شده که شامل پنج گام است: مرور منابع، استخراج معیارهای پایداری محیط زیستی در فضاهای دانشگاهی، رجوع به نظرات خبرگان، روش دلفی فازی و استخراج معیارهای تاثیرگذار. نتایج نشان داد که معیارهای پیاده سازی فناوری هایی در زمینه صرفه جویی در مصرف اب، کاهش میزان تولید زباله، توسعه برنامه های بازیافت، ترویج کاهش و استفاده مجدد از پسماند،کنترل میزان مصرف انرژی توسط افتاب، افزایش ساختمانهای دارای پروانه انرژی کارامد، استفاده از مصالح پایدار، ارتقا پایداری ساخت و سازخطوط گاز و آب و برق در مواجهه با بلایای طبیعی، استفاده از گیاهان بومی، تدوین سیاست ها و استراتژی های پایداری محیط زیستی، پیگیری اقدامات صرفه جویی در مصرف انرژی، حمایت از طرح های تحقیق و توسعه، مشارکت با جوامع محلی، نهاد های دولتی و در اخر ایجاد سیستم های کنترل و نظارت دارای حداقل های لازم جهت انتخاب برای خلق مدل پایداری محیط زیستی در دانشگاه ملایر بودند. در حالی که بقیه معیارها فاقد امتیاز لازم برای انتخاب بودند و رد شدند.
