صنعت تولید سیمان یکی از آلاینده ترین صنایع در ایران محسوب می شود. امروزه بخشی از این آلایندها با بکارگیری تکنولوژی های خاص تولید، قابلیت کنترل دارد اما باز هم محیط پیرامونی به شدت تحت تاثیر فعالیت این واحدهای صنعتی است. این در حالی است که با انتخاب مناسب گیاهان و الگوی کاشت هدفمند می توان پیامدهای زیست محیطی انتشار این آلاینده ها را تقلیل داد. کاشت گونه های گیاهی مناسب با هزینه های کمتر و کارکرد بلند مدت تر نه تنها قابلیت کاهش اثرات این آلودگیها را داشته بلکه محیطی زنده و فعال را در پیرامون این واحدها ایجاد می کند. بر این مبنا مقاله پیش رو در پی پاسخ به این سوال است: در انتخاب و کاشت گونه های گیاهی با هدف کاهش آلودگی های صنعت سیمان چه اصول و مبانی را باید در نظر داشت؟ برای دستیابی به این پاسخ در ابتدا عوامل تاثیرگذار بر رشد گیاهان در این فضاها مورد بررسی قرار گرفت. سپس انتظارات و اهداف مورد نظر برنامه ریزان شناسایی شد. در ادامه با تجزیه تحلیل شرایط محیطی و اهداف توسعه فضای سبز، اصول طراحی اکولوژیک کاشت در فضاهای سبز صنعت سیمان در چهار دسته ارائه شد: 1- درک واقعیت های محیطی2- توجه به انعطاف پذیری اکولوژیک گونه گیاهی3- توجه به تاب آوری اکولوژیک جامعه گیاهی 4- توجه به خاصیت گیاه پالایی. در نهایت با در نظر گرفتن این اصول راهبردهایی جهت طراحی کاشت این فضاها پیشنهاد شد.
