در این پژوهش هدف، طراحی سازه های بتن مسلح با دو روش تحلیل شبه استاتیکی و تحلیل تاریخچه زمانی می باشد. در روش تحلیل شبه استاتیکی سعی بر این است که با استفاده از محوری به نام محور پیچش بهینه که از مرکز پیچش بهینه می گذرد و مختصات این مرکز با استفاده از روابط ریاضی توسط محققان ارائه شده، خروج از مرکزیت و در نهایت لنگر پیچشی را کاهش داد تا به المان های سازه ای بهینه تر و تغییر مکان های کمتری در سازه دست پیدا کرد. در واقع در این حالت، خروج از مرکزیت استاتیکی، فاصله مرکز جرم تا محور پیچش بهینه می باشد که کمتر از مقداری است که در آیین نامه 2800 تعیین شده است. خاصیت این محور این است که وقتی نیروهای جانبی زلزله به آن اعمال می شوند، میانگین مجموع مربعات زوایای چرخش دیافراگم ها حول محور قائم حداقل می شود و در نتیجه پیچش بهینه می گردد. در روش تحلیل تاریخچه زمانی، با استفاده از جهت های اصلی محور پیچش بهینه، می توان سازه را اقتصادی تر طراحی نمود، بدین ترتیب که شتاب زمین به صورت زاویه دار به سازه اعمال می شود که مقدار این زاویه قبلا" توسط محققان با استفاده از روابط ریاضی ارائه شده است.
