هدف هر مهندس سازه از تحلیل و طراحی سازه های مهندسی دستیابی به طرحی است که علاوه بر ارضای شرایط فنی توجیه اقتصادی نیز داشته باشد. لذا با دست یافتن به اولین طرحی که شرایط فوق را برآورده کند فرایند تحلیل وطراحی متوقف شده ونتایج حاصل شده با اجرای سازه خاتمه می یابد. سازه های فولادی علاوه بر ویژگی های فوق دارای سرعت و دقت بیشتری در اجرا نسبت به سایر سازه ها می باشد. به همین دلیل استفاده از این نوع سازه بسیار رایج است. مقاطع فولادی به علت مقاومت بالای فولاد اغلب از نوع جدار نازک بوده به همین خاطر بسیار در معرض کمانش های موضعی و کلی قرار دارند. ضعف ساخت و ساز و همچنین زلزله خیز بودن کشورمان بر هیچ کس پوشیده نیست. قسمت عمده ای از ساختمانهای موجود توانایی مقاومت در برابر زلزله های شدید وحتی معمولی را ندارند. در صورت رخداد یک زلزله متوسط یا قوی خسارت قابل ملاحظه ای به بار خواهد آمدلذا سوالهایی که مطرح می شوند عبارت اند از: آیا یکی از عوامل موثردر خرابی سازه های فولادی ضعف در اتصالات است ؟ آیا کم برآورد کردن نیروهای لرزه ای از عوامل موثر بر خرابی سازه ها می باشد؟ آیا کمبود دانش فنی و اشتباهات مهندسی از عوامل قابل تامل است؟ آیا اشتباهات عوامل اجرایی قابل شهود است؟ آیا راه حل مناسبی جهت مقاوم سازی و بهسازی سطح عملکرد سازه های فولادی وجود دارد؟ آیا این راه حل موجود جهت بهسازی سطح عملکرد ساختمان یک راه حل اجرایی است؟
