اثر زلزله به سازه معمولاً بصورت اعمال شتاب به تکیه گاه سازه بوده و انرژی زلزله از طریق تکیه گاه به سازه تزریق می شود؛ سازه بایستی بتواند انرژی ورودی حاصل از تحریک پایه را تحمل نموده و آن را مستهلک نماید. انواع مختلفی از انرژی ها در حین زلزله در سازه ایجاد می گردد که از میان آن ها انرژی هیسترزیس سازه که ناشی از تغییرشکل های پلاستیک سازه می باشد، بیشترین نقش را در خرابی سازه ایفا می کند. در روش های رایج طراحی که مبتنی بر نیرو و تغییرمکان می باشد، مشخصات دینامیکی سازه به صورت کامل لحاظ نمی شود. همچنین، در این روش ها اثراتی که در آن سازه تحت اثر چند سیکل رفت و برگشتی زلزله و با تغییرشکل هایی کمتر از شکل پذیری مورد انتظار، دچار شکست می شود، در نظر گرفته نمی شود. روش طراحی بر مبنای انرژی روشی است که می تواند تمام خصوصیات دینامیکی سازه را در نظر بگیرد و مشکلات روش های رایج کنونی را مرتفع می نماید. اساس این روش به این صورت می باشد که بایستی ظرفیت انرژی سازه بزرگتر از انرژی نیاز سازه باشد؛ برای نیل به این هدف برآوردی مناسب از انرژی هیسترزیس، انرژی ورودی و نیز ظرفیت انرژی سازه ضروری است. در این تحقیق با هدف تخمین انرژی نیاز قاب های خمشی، بر اساس رکوردهای دور و نزدیک گسل مبتنی بر طیف آیین نامه ایران، طیف انرژی هیسترزیس و انرژی ورودی سازه استخراج می گردد. سپس با استفاده از روش ها و تکنیک های موجود، انرژی کل سازه که سیستمی چند درجه آزادی محسوب می شود، تخمین زده می شود که از آن برای طراحی سازه بر مبنای انرژی می توان استفاده نمود. برآورد نیروهای جانبی سازه (برش پایه) بر اساس مفهوم انرژی با روش های بهینه سازی و با در نظر گرفتن قید انرژی در تعیین نیروهای جانبی استاتیکی معادل سازه انجام می پذیرد. این برآورد نیروهای جانبی استاتیکی، در دو حالت و با استفاده از انرژی الاستیک سازه و نیز انرژی غیرالاستیک سازه و استفاده از طیف های انرژی، محاسبه می گردند.
