هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی دو رویکرد هیجانمدار و تئوری انتخاب بر رضایت و دلزدگی زناشویی زوجین بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زوجین متأهل دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر همدان در سال 1398 بودند که از میان آنها 30 زوج با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. هر یک از گروههای آزمایش 8 جلسه 90 دقیقهای با یکی از روشهای مشاوره گروهی (مبتنی بر نظریه انتخاب و رویکرد هیجانمدار) آموزش دیدند. آزمودنیها پرسشنامههای رضایت زناشویی انریج (1998) و دلزدگی زناشویی پاینز (1996) را در مراحل پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بکار رفت. نتایج نشان داد هر دو روش مشاوره گروهی مبتنی بر نظریه انتخاب و هیجانمدار بر افزایش رضایت زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی در زوجین موثر بودند (05/0p< ). همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین اثربخشی این دو روش بر رضایت دلزدگی زناشویی در زوجین تفاوت معناداری وجود نداشت(05/0p> ). با توجه به اثربخشی دو رویکرد تئوری انتخاب و هیجانمدار میتوان از این رویکردها برای مداخلات روانشناختی زوجین استفاده کرد.
