هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی امیددرمانی و روان درمانی شناختی بر افسردگی دانش آموزان دختران نوجوان بود. مواد و روش ها: روش مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری مورد مطالعه، شامل تمامی دانش آموزان دخترسال اول و دوم دبیرستان دولتی شهرخرم آباد درسال تحصیلی 1397-1396، به تعداد 18875 نفر بود. تعداد 90 نفر با روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش 45 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش اول 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت امید درمانی و گروه آزمایش دوم 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت روان درمانی شناختی رفتاری قرار گرفت. گروه ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های افسردگی بک (1961) برای سنجش سطح افسردگی آزمودنی ها پاسخ دادند و داده ها با روش های تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو روش امید درمانی و روان درمانی شناختی رفتاری باعث کاهش افسردگی نوجوانان شدند (05/0>P). روش امید درمانی در مقایسه با روان درمانی شناختی رفتاری در کاهش افسردگی موثرتر بود (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی هر دو روش امید درمانی و روان درمانی شناختی رفتاری در کاهش افسردگی نوجوانان، مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی می توانند از هر دو روش به ویژه امید درمانی برای کاهش افسردگی نوجوانان استفاده نمایند.
