زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس(ام اس) یک بیماری مزمن پیشرونده است که میتواند به سبب تحمیل ناتوانی جسمانی و درد مزمن، نقش مؤثری بر وضعیت روانشناختی این افراد داشته باشد. لذا هدف از مطالعه تعیین و بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت بر فاجعهسازی و پذیرش درد در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی می باشد. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه بیماران ام اس شهرستان بروجرد ثبت شده در انجمن ام اس در سال 1401 بودند، در این پژوهش 50 نفر به صورت داوطلبانه مشارکت داشتند و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. جلسات گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت شامل 10 جلسه 90 دقیقه ای بود که به صورت یکبار در هفته برای گروه مداخله برگزار شد، اما گروه کنترل در طول این دوران هیچ مداخلهای دریافت نکرد. در این پژوهش از مقیاس فاجعه سازی درد(PCS) و پرسشنامه پذیرش درد مزمن ـ تجدید نظر شده(CPAQ-R) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس، کای دو، شاپیروویلک، رگرسیون، لون، کرویت موچلی، آنوا و تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که مداخله در طول زمان بر متغیرهای فاجعهسازی درد(007/0=p، 347/5=F) و پذیرش درد(001/0=p، 446/30=F) معنی دار بوده است. در واقع نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که در گروه درمانی تغییرات بین پیشآزمون و پسآزمون (001/0=p) و پیشآزمون و پیگیری(001/0=p) در متغیرهای فاجعهسازی درد و پذیرش درد تفاوت معنی دار داشته است، اما بین پسآزمون و یپگیری تفاوت معنی داری مشاهده نشده است که نشان دهنده ثبات اثر درمان در طول زمان بوده است. در گروه کنترل هیچ تفاوت معنی داری در مراحل سنجش مشاهده نشد. نتیجه گیری: در مجموع میتوان نتیجه گرفت که درمان پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت نقش مؤثری بر کاهش فاجعهپنداری درد و افزایش پذیرش درد در بیماران ام اس داشته است.
