جواد کریمی

مقدمه: از جمله عواملی مؤثر در بقای سازمان ها که همواره مد نظر مسئولان و مدیران سازمان ها می باشد، نیروی انسانی است. لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین پنج عامل بزرگ شخصیت و اشتیاق شغلی در بین کارکنان دانشگاه ملایر انجام گرفت. روش بررسی: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه پژوهش عبارت بود از کارکنان دانشگاه ملایر در سال 1396 که 140 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با مقیاس های پنج عامل بزرگ شخصیت نئو و مقیاس اشتیاق شغلی اترخت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، آزمون همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS21 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد بین ویژگی های شخصیتی وظیفه شناسی (71/0=r، 001/P<)، تجربه پذیری (76/0=r، 001/P<) و برون گرایی (78/0=r، 001/P<) با اشتیاق شغلی و ابعاد آن رابطه ی مثبت معنی دار و بین روان رنجورخویی و اشتیاق شغلی (72/0- =r، 001/P<) رابطه منفی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که برون گرایی (29/0=B، 001/P<) و تجربه پذیری (27/0=B، 001/P<) با رابطه مثبت و روان رنجورخویی (40/0- =B، 001/P<) با رابطه منفی پیش بینی کننده ی اشتیاق شغلی کارکنان می باشد و این سه متغیر 70 درصد اشتیاق شغلی کارکنان را تبیین می کنند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش در مجموع نشان می دهد که روان رنجورخویی بهترین پیش بینی کننده اشتیاق شغلی کارکنان است که می تواند به عنوان یک عامل آسیب پذیری عمل کند و هر چه این عامل در کارکنان قویتر باشد، احتمال ظهور مشکلات کاری همچون انگیزه پایین و کاهش عملکرد بیشتر است.