یکی از مهمترین آموزه های تربیتی مکتب حیات بخش اسلام، دعا و نیایش است. برای دعا به عنوان یکی از کنش های اساسی دین، در حیطه های متفاوت زندگی انسان، فواید و آثار گوناگونی را می توان یافت. هدف: این نوشتار کوشیده است به یکی از ابعاد تأثیرگذاری دعا (تربیتی) از منظر حضرت علی (ع) بپردازد. روش تحقیق: بدین منظور، با بهره گیری از روش تحلیلی توصیفی و با مراجعه به منابع معتبر اسلامی و دانش روانشناسی، به بررسی تأثیر دعا بر تربیت انسان از منظر حضرت علی (ع) می پردازد. تربیت، سه بعد وجود آدمی؛ یعنی ابعاد شناختی، عاطفی و رفتاری وی را درگیر می کند. نتیجه گیری: مکتب دعا، یک حرکت تربیتی مؤثر و مدرسه روحی تکامل و تربیتی والاست که سه حوزه شناختی، عاطفی و رفتاری را پوشش می دهد. در حوزه ی شناختی، تأثیر شگرفی در خداشناسی، خودشناسی، مسئولیت شناسی دارد و در حوزه عاطفی، موجب افزایش احساس آرامش، تقویت دلبستگی به خدا، بالا بردن احساس حرمت خود و رشد و تعالی می گردد و در حوزه رفتاری، منشأ اصلاح و تغییر رفتار، خیررسانی و شفابخشی است، از غفلت پیشگیری می کند و عامل پیدایش بصیرت و روشنایی در دل و تأثیرناپذیری از وسوسه های شیطانی است.
