ازآغاز زندگی بشر ،تامل و بررسی در خصوص « مفهوم خود » نیز آغاز گردید ، اینکه انسان چیست ؟ و دارای چه ویژگیهایی می باشد از دوران باستان تا کنون بعنوان پرسشی بنیادین در فرا روی انسان اندیشه ورز قرار داشته است و بیان کننده جایگاه و اهمیت والای «خود» در انسان شناسی فلسفی است. در واقع تمایز مکتب های فلسفی مختلف را می توان بر اساس تمایز انگاره های آنها در خصوص « چیستی انسان » تفسیر و توجیه نمود. تغییر و تحولات زندگی بشر در ادوار مختلف تاریخ ، ظهور و حضور فناویهایی مختلف در ساحت زندگی ،گسترش ارتباطات بین فرهنگی و... باعث ایجاد تحولات معنایی گسترده در« مفهوم خود »گردیده است. با توجه به اینکه دیدگاه پست مدرنیسم بعنوان یکی از رویکرد های غالب فلسفه معاصر مطرح می باشد در این مقاله به بررسی، کنکاش و نقد « مفهوم خودپست مدرن » پرداخته شد و مشخص شد «خود پست مدرن » خودی فاقد ماهیت، در مسیر شدن ، فاقد استقلال، تکه تکه و فاقد جوهر شخصی و قابل درک و ازپیش مشخص شده،مرکز زدایی شده،فاقد یکپارچگی، زمینی و منحصر به فرد و... می باشد.
