مرگ مهمترین مسئله آدمی در طول تاریخ بوده است. انسان فطرتا طالب بقاء حیا و آسایش است و از نابودی و فنا فراری و متنفر است. اینکه زندگی دارای ارزش زیستن است یا اینکه به هدفی پس از دنیا میانجامد و یا قابلیت بررسی کارکردها و نتایج را واجد است یا خیر به معناداری یا بی معنایی و پوچی زندگی منجر میگردد . هدف: این نوشتار کوشیده است جایگاه مرگ و مرگاندیشی در معناداری زندگی براساس آموزه های اسلامی بپردازد. روش تحقیق: با بهرهگیری از روش تحلیلی توصیفی تحلیلی و با مراجعه به منابع معتبر اسلامی به بررسی پرداخته است. نتیجهگیری: یاد مرگ و توجه مستمر به آن و الهام از سیره و گفتار اهل ذکر، طریقی است که عمل به مقتضای آن انسان را قبل از مواجهه با مرگ، با مرگ و حیات جاوید پس از آن آشنا میسازد. این دریافت درست از مرگ به فهم معناداری زندگی میانجامد.
