مدل CA مارکوف توان بالایی در ترسیم الگوهای مکانی و ارزیابی تغییرات کاربری و پوشش سرزمین دارد. در این مطالعه نقشه های کاربری سرزمین حوزه آبخیز گاماسیاب سالهای 1987 ،2002و 2016 با استفاده از تصاویر ماهواره لندست و سنجنده های +ETM ،TM و OLI و به روش طبقه بندی حداکثر احتمال استخراج شد. وزیع مکانی و میزان انتقال کاربریهای سرزمین با استفاده از تکنولوژی GIS محاسبه شد و پس از آن انتقال در میان انواع مختلف کاربری بررسی شد تا ماتریس انتقال به دست آید. از نتایج ماتریس سالهای 1987 تا 2002 اینگونه استنباط میشود که اراضی صخره ای و بایر، مراتع و ساخت و ساز شهری ثبات و پایداری بیشتری داشتند و در مقابل پویایی و تغییر تحول بیشتر در کاربری آبهای سطحی و پس از آن کشاورزی بیشتر به چشم میخورد. بر اساس مدل موفق سال 2016 که با استفاده از نقشه 1987 و 2002 به دست آمد، نقشه کاربری 2030 پیشبینی شد. مجموعه تصاویر مطلوبیت مورد نیاز برای این مطالعه با استفاده از رگرسیون لجستیک تهیه شدند و نتایج آن جهت پیشبینی روند تغییرات آتی در مدل CA-Markov استفاده شد. توافق بالابین شبیه سازی و مشاهدات نشان داد که مجموعه تصاویر مطلوبیت به دست آمده از رگرسیون لجستیک دقت بالایی دارد. همچنین ثابت کرد که عوامل انتخاب شده میتوانند به طور معنی داری فرآیندهای تأثیرگذار بر تغییر کاربری زمین را نشان دهند. متغیرهای فاصله از انواع کاربری موجود انتظار می رفت بیشتر تأثیر را نسبت به سایر عوامل داشته است. فاصله از جاده و پس از آن رودخانه ضریب تأثیر بالایی در توسعه و ساخت و ساز شهری نشان میدهد. نتایج نشان می دهد بیشترین تغییر در کاربری های مراتع تبدیل آنها به کشاورزی بوده و پس از آن نیز به اراضی بایر تبدیل شدهاند. طبقه کاربری اراضی بایر نیز بیشتر به کاربری کشاورزی تبدیل شدهاند .
