ارتباط یک ویژگی مهم سیمای سرزمین است که در صورت نابودی، تنوع زیستی در معرض خطر جدی قرار میگیرد. آهوی ایرانی ( Gazella subgutturosa subgutturosa) از گونه های شاخص دشتهای ایران است که در منطقه شکارممنوع قراویز در غرب استان کرمانشاه پراکنش دارد. به دلیل آسیب پذیر بودن زیستگاه های اینگونه، تهدیدات متعددی پتانسیل تأثیرگذاری را بر روی اینگونه دارند. درنتیجه حفظ زیستگاه های مطلوب و راههای ارتباطی بین این زیستگاهها ضروری است. هدف این مطالعه شناسایی مسیرهای ارتباطی گونه در منطقه شکارممنوع قراویز با بخشهای غربی محدوده پراکنش گونه در کشور عراق است. ابتدا مطلوبیت زیستگاه گونه با استفاده از مدل مکسنت تهیه شد. سپس نتایج مدل به مرزی که محدوده گدار بین ایران و عراق را شامل میشود تعمیم داده شد. به منظور مدلسازی، از نقاط حضور گونه و 9 متغیر زیستگاهی استفاده شد. با اعمال حد آستانه بر روی نقشه مطلوبیت زیستگاه، بلوکهای زیستگاهی شناسایی شدند. از معکوس نقشه مطلوبیت بهعنوان نقشه هزینه جابه جایی استفاده شد. مدلسازی دالان با استفاده از روش تحلیل کمترین هزینه، بین بلوک های زیستگاهی صورت گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای فاصله از جاده، ارتفاع و شیب بر روی گونه، بیشترین تأثیر را داشتهاند. براساس متریک های تراکم و مطلوبیت سیمای سرزمین، بالاترین ارزش حفاظتی برای جابه جایی بین لکههای زیستگاهی، مربوط به دالانهای غربی منطقه قراویز در مجاورت با کشور عراق است.
