کوهستانها، اکوسیستمهای منحصربه فردی هستند که براساس تنوع و پیچیدگی توصیف میشوند. تغییرات توپوگرافی شدید و گرادیانهای اقلیمی و زیستی با تضادهای شدید فصلی و شکنندگی از ویژگی این مناطق است. با افزایش فشار بر گونه های حیات وحش، مناطق مرتفع به عنوان آخرین پناهگاه های حیات وحش ایفای نقش میکنند. ارتفاع در تشکیل این مناطق نقش بسیار کلیدی دارد که سایر عوامل محیطی را نیز به شکل مستقیم و یا غیرمستقیم تحت تأثیر قرار میدهد. محدودیت ارتفاعی در استفاده از سرزمین، مانعی برای توسعه لگام گسیخته و درنتیجه دست ورزی به این مناطق شده است. به منظور بررسی جابه جایی گونه های مناطق حفاظت شده کوهستانی استان، موقعیت مشاهده 17گونه از پرندگان و پستانداران استان شناسایی شد. سپس نقشه هزینه جابه جایی با استفاده از وزن دهی به طبقات مختلف ارتفاع تهیه شد. از روشهای تحلیل کمترین هزینه مسیر ) least cost path analysis ( و تئوری مدار الکتریکی ) Circuitscape ( و همچنین متریکهای مربوط به هریک، برای مدلسازی و تحلیل مسیر جابه جایی حیات وحش استفاده شد. بر اساس نتایج تئوری مدار 15 دالان زیستگاهی با طول 1363 کیلومتر شناسایی شد. پناهگاه حیات وحش بیستون و منطقه شکار ممنوع بوزین و مرخیل بیشترین نقش را در برقراری ارتباطات سیمای سرزمین مناطق حفاظت شده برعهده دارند. براساس نتایج تحلیل کمترین هزینه، 26 کریدور با طول 4317 کیلومتر مدلسازی شد. متریکهای مطلوبیت و تراکم استفاده از دالان در روش کمترین هزینه نشان دادند که مطلوبترین کریدور برای جابه جایی گونه های حیات وحش در مسیر کوههای بیستون، پرآو و خورین به سمت رشته کوه شاهو قرار دارد.
