تخریب و تکّه تکه شدن زیستگاه یکی از چالش های مهمّ تنوّع زیستی به شمار می رود و استقرار مناطق حفاظت شده، از روش های جلوگیری از کاهش و ازبین رفتن تنوّع زیستی است که معیارهای مختلفی نیز برای انتخاب آن وجود دارد. استان کرمانشاه به دلیل شرایط متنوّع اکولوژیک، زیستگاههای مختلفی را دربر گرفته است. هدف از نوشتار پیش رو ارزیابی و مقایسه توزیع شاخص های مؤثّر بر تنوّع زیستگاهی در مناطق حفاظت شده استان کرمانشاه است. در این راستا از جانشین های ارتفاع، شیب، جهت شیب، زبری ارتفاع، شاخص رطوبت سطحی خاک، آمیختگی توپوگرافی، شاخص تراکم، تیپ و زبیری تراکم پوشش گیاهی به مثابه جانشین های تنوّع استفاده شد. ازآنجاکه مناطق حفاظت شده باید نمونه های شاخصی از محیط پیرامون خود باشند، تمام متغیّرهای پیشگفته به ازای محدوده استان کرمانشاه تهیه شده و سپس تمام نقشه ها به جز جهت شیب و تیپ پوشش گیاهی براساس روش جنکز به ده طبقه تقسیم شدند. از شاخص های شانون-وینر، سیمپسون و مکینتاش برای تحلیل تنوّع و از شاخص های پایلو و مکینتاش برای تحلیل غنا اسیتفاده شید . نتایج نشان داد که از نظر شاخص های تنوّع، جهت، آمیختگی توپوگرافی، ارتفاع، تراکم پوشش گیاهی، زبری ارتفاع، زبری پوشش گیاهی، رطوبت خاک و شیب به ترتیب در مناطق شکارممنوع هشیلان، منطقه حفاظیت شده قلاجه، منطقه شکارممنوع نواکوه، منطقه شکارممنوع امروله و دالاخانی، منطقه حفاظت شده بیستون و پناهگاه حیات وحش بیستون بیشترین مقیدار تنوّع را دارند. متغیّرهای جهت شیب و شاخص آمیختگی توپوگرافی، بیشترین شباهت را ازنظر توزیع طبقات و متغیّر تیپ پوشش گیاهی کمترین شباهت را درمیان مناطق حفاظت شده دارند. ازبین مناطق شکارممنوع و مناطق حفاظت شده ، بیشترین تنوّع به ترتیب در منطقه امروله و دالاخانی و منطقه حفاظت شده بیستون وجود دارد. نتایج پژوهش حاضر می تواند در راستای انتخاب صحیح مناطق حفاظت شده مکمّل، کارآمد باشد.
