وجود آب میان دانه ای باعث ایجاد چسبندگی ظاهری در خاک های دانه ای و تغییر رفتار برشی آن ها می شود. همین چسبندگی ظاهری اندک، اثرات بزرگی بر پدیده های ژئوتکنیکی، همچون گسلش سطحی، دارد. در این تحقیق، اثر آب میان دانه ای بر تغییر رفتار برشی خاک های دانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. از آزمایش های برش مستقیم و مدل سازی فیزیکی گسلش برای بررسی استفاده گردید. رفتار برشی خاک های خشک، مرطوب (با رطوبت 5%، 10% و 15%) و اشباع در 9 تنش قائم بین kgf/cm2 25/1-015/0 با استفاده از دستگاه برش مستقیم بررسی گردیدند. وجود رطوبت در سربارهای کم موجب انحنای پوش گسیختگی و درنتیجه تغییر خصوصیات ژئومکانیکی خاک می شود. در عین ناچیز بودن چسبندگی در این حالت، افزایش زاویه اصطکاک داخلی مشاهده گردیده است. وجود رطوبت در تنش های کم، با کاهش کرنش گسیختگی خاک، رفتاری تُرد در آن ایجاد می کند. تغییر رفتار خاک در تنش های بالا نیز موردبحث قرار گرفته است. نتایج مدل سازی فیزیکی نشان می دهد که رفتار گسلش در خاک های دارای چسبندگی ظاهری، متفاوت از خاک های دانه ای غیر چسبنده است. عرض باند برشی ایجادشده و میزان جابجایی موردنیاز گسل در سنگ بستر برای رسیدن گسلش به سطح زمین در خاک های مرطوب کمتر از خاک های خشک بوده و با درصد رطوبت ارتباط دارد. همخوانی کاملی بین مشاهدات حاصل از آزمایش ها مشاهده می شود.
