زلزله های قدرتمند 1999 در ترکیه و تایوان سرآغازی بر انجام تحقیقات گسترده بر روی پدیده گسلش سطحی و اثرات آن بر سازه های روزمینی و زیرزمینی بوده است. وجود شواهد میدانی بسیار زیادی از گسلش سطحی در این زلزله ها باعث گردید، اهمیت این موضوع بر روی طراحی سازه ها موردتوجه قرار گیرد. در این زمینه تحقیقات وسیعی انجام پذیرفته که اکثر آن ها در دو حوزه مدل سازی فیزیکی و عددی تقسیم بندی می شوند. در این تحقیقات پدیده گسلش به شکل اعمال جابجایی معین به کف مدل شبیه سازی می گردد. جابجایی اعمال شده هم در مدل های فیزیکی و هم در مدل های عددی به گونه ای اعمال می گردد که به دلیل سرعت پایین اعمال آن می توان از اثرات اینرسی حرکت گسل صرف نظر نمود. توجه به این مسئله آن قدر اهمیت دارد که در بسیاری از تحقیقات منتشرشده عبارت «رفتار شبه استاتیک» به عنوان یکی از مفروضات اصلی تحقیق لحاظ شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی فرض صورت گرفته در اعمال جابجایی گسل با بررسی جامع در ادبیات فنی این حوزه است. ابتدا پیرامون نحوه اعمال جابجایی در تحقیقات انجام شده در حوزه گسلش سطحی مطالبی ارائه می گردد. سپس به بررسی میزان سرعت لغزش گسل در تحقیقات و همچنین واقعیت پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد که فرض رفتار شبه استاتیک برای جابجایی گسل های سطحی و اعمال جابجایی با سرعت اندک، می تواند فرضی منطقی و صحیح باشد.
