سخت کاری سطحی لیزری، یکی از تکنولوژی های نوین می باشد که برای بهبود سطح فلزات به منظور اصلاح خواص تریبولوژیکی سطح مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله بررسی قابلیت سخت کاری سطحی لیزری فولاد ضد زنگ مارتنزیتی 410 با استفاده از لیزر دیودی توان بالای پیوسته با حداکثر توان 1600 وات پرداخته می شود. توان لیزری، سرعت روبش و موقعیت فاصله کانونی پارامترهای متغیر در این تحقیق می باشند. تاثیر پارامترهای فرآیند روی عمق و پهنای لایه سخت شده و میکروسختی در منطقه مورد تاثیر لیزر مورد تحقیق قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که با افزایش توان لیزر و کاهش سرعت روبش، میزان سختی و عمق بیشتر سختی حاصل می گردد. همچنین دستاوردها حاکی از آن است که با کاهش موقعیت فاصله کانونی، عمق سختی بیشتر و پهنای سختی کمتر به دست می آید. مدل سازی متغیرهای کنترل پذیر (توان لیزر، سرعت روبشی و موقعیت فاصله کانونی) با روش رویه پاسخ به منظور مطالعه تأثیر پارامترهای ورودی فرآیند بر چگونگی تغییر پاسخ ها، و تجزیه و تحلیل جداول آنالیز واریانس، ارائه معادلات رگرسیون پارامترهای خروجی، تحلیل نمودارهای رویه پاسخ، نمودارهای تعامل اثر پارامترهای ورودی، مورد بررسی قرارگرفت. نتایج نشان می دهد که در روش مدل سازی رویه پاسخ ((RSM تاثیر پارامتر توان لیزری در نتایج بیشینه سختی، عمق و پهنای سختی، بیشتر از پارامترهای موقعیت فاصله کانونی و سرعت روبشی می باشد. همچنین با توجه به درصد پوشش دهی پارامترها توسط معادله رگرسیون به دست آمده روش رویه پاسخ (RSM) مدلی مناسب برای بررسی اثرات پارامترهای فرآیند سخت کاری سطحی با لیزر دیودی می باشد.
