ساخت افزایشی در جهان امروزی با رشد قابل توجهی روبه پیشرفت می باشد که موجب شده است کاربردهای ویژه ای در علوم مهندسی، پزشکی و هنر داشته باشد. هنگامی که در دانشگاه MIT مفهوم زمان را به فرآیند چاپ 3 بعدی ادقام نمودند، زمان به عنوان بعد چهارم در نظر گرفته شد. با ترکیب بعد چهارم، یعنی زمان، مواد هوشمندی که از ساخت افزایشی ساخته می شوند، توانایی واکنش به محرک های خارجی (گرما، صدا، ضربه و ...) در مدت زمان معین را دارند. در فرآیند چاپ 4 بعدی، پیکربندی ماده در ساخت افزایشی به مبدلی تبدیل خواهد شد که در معرض محرک های خارجی همچون حرارت، آب، مواد شیمیایی، جریان الکتریکی و مغناطیسی قرار داده می شود. انتظار می رود در سال های آتی استفاده از این تکنولوژی به صورت وسیعی مورد استفاده قرار گیرد و این امر مستلزم بکارگیری رشته های مختلف ساخت از جمله مهندسی مکانیک در ساخت و تولید اشیاء است، چراکه چشم انداز کلی در فرآیند چاپ 4 بعدی این است که مواد هوشمندی ساخته شوند که با استفاده از چالش های محاسباتی و دانش تجربی به حد مطلوب میل نمایند. در این مقاله پس از بررسی چاپ 3 بعدی و نیز معرفی مواد هوشمند به موضوع چاپ 4 بعدی با استفاده از این مواد پرداخته شده است. مکانیزم، چالش ها، کاربردها و آینده پیش رو چاپ 4 بعدی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
