روش های زیادی برای تخمین دبی حداکثر سیل اعم از تحلیل فراوانی اوج یا حجم سیل وجود دارد. مطالعه خطر سازه های آبی مبتنی برتحلیل فراوانی سیل غالباً نسبت به مشاهدات و توزیع آماری منتخب حساسیت دارد که باعث بروز خطا در طراحی می شود. از آنجایی که بارش های سنگین عامل اصلی سیل ها هستند و داده های بارش فراوانی بیشتری داشته و نسبت به داده های جریان دارای طول آماری بیشتری هستند، از این رو در این تحقیق در یک مطالعه موردی با استفاده از آمار دراز مدت بارش در ایستگاههای باران سنجی حوضه بختیاری در یک دوره 66 ساله و آمار دبی حداکثر روزانه دردوره 58 ساله و با هدف برآورد دبی حداکثر و دبی اوج روزانه با استفاده از روشهای هیدرواقلیمی آگرژه و گرادکس اقدام شد. نتایج حاصل از رویکرد هیدرو اقلیمی در دوره بازگشت های مختلف با روشهای معمول آماری گمبل و مقادیر حد نهایی (GEV) مقایسه شد. در نهایت تبدیل تابع توزیع تجمعی دبی های حداکثر روزانه به دبی های اوج با استفاده از نسبت اوج به حجم مستخرج از 26 واقعه ساعتی سیل در ایستگاه تنگ پنج بختیاری صورت گرفت.
