یکی از مـهـم ترین مسائل مدیریت منابع آب در کشور، برقراری تعادل بین عرضه و تقاضای آب است. چرا که میزان عرضه آب همیشه محدود بوده و مقدار تقاضا نیز با افزایش جمعیت و بهبود سـطح زنـدگـی دائـمـاً بـالا می رود. لذا بـرنـامـه ریزی به منظور استفاده بهینه از منابع آب اهمیت ویژه دارد. به منظور دست یابی به مدیریت پایدار منابع آب و توسعۀ آن، به ویژه در مناطق دارای کمبود آب، می بایست راه کارهای تخصیص اصلاح گردد. در تحقیقات چند دهه اخیر راه کارهای مختلفی جهت اصلاح و کاهش میزان تخصیص منابع آب صورت گرفته است و اغلب این تحقیقات بر پایه کاهش میزان تقاضا انجام گرفته است. از جمله راه کارهای کاهش میزان تقاضا، اصلاح الگوی کشت و بالا بردن میزان راندمان آبیاری است که دراین پزوهش به آن پرداخته شده است. جهت تسهیل تخصیص و تأمین منابع آب، شبکۀ آبخور رودخانه گاماسیاب نهاوند به 12 واحد تقسیم شد. این واحدها اراضی روستاهایی هستند که از یک بند خاص آبگیری می کنند. بر اساس تصمیمات محلی بندها به دو گروه حقابه بر و مازادبر تقسیم شده اند. اولویت تخصیص با بندهای حقابه بر است.. شبیه سازی بیلان منابع و مصارف با هدف تخصیص آب به بند ها با استفاده از مدل WEAP، طی سه سناریو انجام شد. نیاز آبی گره های مصرف و مقدار آب سطحی و زیرزمینی قابل دسترس به طور ماهانه جهت اجرای مدل محاسبه گردید. در سناریو مرجع، مقادیر مصرف به صورت ماهانه طی پنج سال شبیه سازی شد. تغییر و اصلاح الگوی کشت و افزایش راندمان آبیاری سناریوهای دیگری بودند که مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان کمبود ناشی از تخصیص منابع آب سطحی در سناریو دوم نسبت به سناریو اول به میزان 40 درصد و در سناریو سوم 100 درصد کاهش یافت. در سناریو سوم 10 میلیون متر مکعب آب مازاد در سیستم موجود بود که می تواند به مصرف محیط زیست برسد.
