معصومه قنبری

باکتریهای همراه گیاهان نقش مهمی در افزایش رشد گیاه و سرکوب بیماریها دارند. با اینحال برای ارائه بهترین حد ظرفیت خود لازم است کلنی کارآمدی را در ریشه های گیاه تشکیل دهند. ریزجاندارهای وارد شده به خاک، چه بهعنوان یک ماده تلقیحی و چه بهصورت یک کنسرسیوم، با گیاه میزبان در تعامل بوده و آبشاری از واکنشها را ایجاد میکنند که به رشد گیاه و واکنشهای دفاعی منجر میگردند. PGPR انواع متابولیت های ثانویه )مواد آللوشیمیایی 1( را تولید میکند که ممکن است بهعنوان سیگنالهای شروعکننده یا برای تقویت واکنشهای ضروری عمل نمایند. روش عمل و تشکیلات مولکولی آنها برای کاربردشان در کنترل بیماریهای زراعی بسیار مفید است. این ژنها تحت تنظیم افزایشی یا کاهشی قرار دارند و بیان آنها، سرنوشت رشد گیاه و مکانیسم مقاومت گیاه در برابر بیماری را تعیین میکند. برخی از ژنهایی که بیان میشوند، چندین متابولیتِ مسئول رشد بهتر و سنتز ترکیبات ضدریزجانداری را رمزگذاری میکنند. تحولات اخیر در روشهای نمای بیان 2 و در دسترس بودن دادههای گستردهی توالی ژنوم، امکان پیشرفتهای مهم را در درک پاسخ به مقاومت در برابر بیماری در گیاهان فراهم کردهاند. در این پژوهش در مورد نحوه تناسب DNA با PGPR در افزایش رشد گیاه و مقاومت در برابر بیماری، بحث خواهیم نمود. به طور کلی این مقاله به درک بهتر مکانیسمهای مولکولی که مسئول فعل و انفعالات گیاه و ریزوباکتریها هستند، کمک میکند