تقاضای فزاینده برای تولید محصولات زراعی به دلیل افزایش جمعیت انسانی در سراسر جهان، منابع طبیعی را به سمت توسعه پایدار سوق می دهد. این امر، چالشی بزرگ را برای نسل آینده به همراه دارد. چنانچه بهبود موفقیت آمیز نباشد، پیامد ناخوشایند این است که تولید مواد غذایی در جهان احتمالاً به زودی برای تغذیه تمام مردم دنیا کافی نخواهد بود. بنابراین ضرورت دارد که بهره-وری کشاورزی طبق یک رویکرد پایدارتر و سازگارتر با محیط زیست، به میزان قابل توجهی افزایش یابد. ریزوباکتری های سودمند برای گیاهان (PBR) میکروارگانیسم های موجود در خاک را به طور طبیعی فعال می کنند. از آنجایی که PBR ارزان، موثر و سازگار با محیط زیست هستند، از طریق بازیابیِ باروری طبیعی خاک و محافظت از آن در برابر خشکی و بیماری های خاکی، برای استفاده در تولید محصولات کشاورزی اهمیت پیدا کرده و در نتیجه می توانند رشد گیاه را تحریک نمایند. PBR موجب کاهش استفاده از کودهای شیمیایی، آفت کش ها و تنظیم کننده های رشد مصنوعی می شوند؛ بکارگیری فشرده ی این نهاده ها به ایجاد خطرات شدید بهداشتی و زیست محیطی مانند فرسایش خاک، آلودگی آب، مسمومیت با آفت کش ها، پائین رفتن سفره آب زیرزمینی، شرایط ماندابی، سله بندی سطحی و کاهش تنوع زیستی منجر گردیده است. استفاده از PBR به عنوان یک روش سازگار با محیط زیست برای افزایش عملکرد محصول زراعی از طریق تسهیل رشد گیاه طی یک مکانیسم مستقیم یا غیرمستقیم به هدف حفظ سلامت خاک در بلند مدت، ثابت شده است.
