عصر حاضر، دوره حفاظت محیط زیست و توسعه انرژی پاک و تجدیدپذیر است. مصرف سوخت های فسیلی شامل زغال سنگ، نفت و گاز به علت انتشار گازهای گلخانه ای و آلودگی هوا، محدود شده است. در این رابطه، منابع جایگزین انرژی همچون انرژی باد و انرژی خورشیدی، به عنوان راهکاری اساسی باید توسعه داده شوند. به هر حال، این منابع غیردائمی باید همواره با سیستم های ذخیره سازی انرژی همراه شوند تا بر مشکل فقدان گاه و بیگاه این منابع فائق آمده و از دسترسی دائمی انرژی اطمینان حاصل کرد. این دوره همچنین عصر تکنولوژی و افزایش جابجایی هاست. وسایل الکتریکی همه گیر شده و دائماً در حال تغییرند. کاربران در جستجوی سیستم های نیرومندتر و کوچک تر هستند، که این در گرو بهبود اجزاء بویژه سیستم های ذخیره سازی انرژی می باشد. سیستم های الکتروشیمیایی، از قبیل باتری ها و ابرخازن ها، که می توانند به طور مؤثری انرژی الکتریکی را ذخیره کنند و به هنگام نیاز تحویل دهند، نقش تعیین کننده ای را در این زمینه بازی می کنند. ابرخازن ها یکی از مهمترین ابزارهای ذخیره کننده انرژی الکتریکی هستند،که تحقیقات برروی آنها با توجه به گسترش خودروهای هیبریدی قوت گرفته است. نوع و جنس الکترودها نقش بسزایی در عملکرد ابرخازن ها داشته است. اکسید منگنر به عنوان یک مورد مناسب برای استفاده به عنوان ماده فعال ابرخازن ها شناخته شده است که دلیل آن ظرفیت تئوری بالای اکسید منگنز معادل F g-1 1370، فراوانی و قیمت مناسب آن و غیر سمی بودن آن می باشد. با این حال، به علت هدایت الکتریکی پایین این ماده فعال ابرخازنی، استفاده الکتروشیمیایی مناسبی از آن به عمل نمی آید و در نتیجه باعث شده است که ظرفیت عملی آن بسیار پایین تر از ظرفیت تئوری محاسبه شده باشد. به منظور رفع این مشکل، مب توان ماده فعال اکسید منگنز را با انواع مواد کربنی مخلوط کرد تا هدایت الکتریکی افزایش یافته و در نتیجه منجر به بهبود فعالیت الکتروشیمیایی آن شد. در بین انواع مواد کربنی، نانولوله های کربنی به دلیل داشتن خواص منحصر به فردی از جمله هدایت الکتریکی بسیار خوب و خواص مکانیکی عالی بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است. همچنین راهکار دیگر تولید اکسید منگنز با اندازه نانومتری می باشد. این کار سبب می شود تا نفوذ الکترون و یون های الکترولیت به داخل ذرات به طور ساده تری صورت گیرد و در نتیجه استفاده الکت
