وعد به طورکلی یعنی وعده دادن برای انجام کاری در زمان یا مکان مشخص در آینده که وعده خیر را وعده ، و تهدید و وعده شر را وعید می نامند. طبق مباحث کلامی و آیات مختلف قرآن کریم می دانیم که خداوند هرگاه وعده ای می دهد همیشه طبق آن عمل می کند و وعده های او تخلف ناپذیر می باشد. موضوعی که در این نوشتار بدان پرداخته شده است وعده خداوند در دو کتاب اول تواریخ ایام و دوم تواریخ ایام است که به حضرت داوود و سلیمان علیهما السلام می دهد و از مقایسه بین قران و تورات در این رابطه این نتیجه به دست می آید که آنچه خداوند به حضرت داوود علیه السلام وعده داده بود طبق فرمایش قران محقق گشته است؛ اما درباره تحقق یافتن وعده ی حضرت سلیمان علیه السلام قرآن آن را اشاره نکرده است ولی طبق گواهی تاریخ به دست می آید که آن نیز محقق شده است.
