در آموزه های مکتب آسمانی اسلام ،پس از مساله ،فرستادن پیامبران و نزول کتاب آسمانی قرآن کریم_ برای رساندن او به سعادت و رستگاری حقیقی او صورت گرفته است – . هر گونه قضاوت تطبیقی درباره نظام های فرهنگی یا فلسفی همیشه در آخرین تجزیه و تحلیل به مفهوم انسان در آن ساختار بر می گردد. و مکتب اومانیسم در حال حاضر از جمله مکاتبی است که خود را یگانه مدافع حقوق و آزادی بشر و مسئول رساندن او به آخرین پله های کمال خود می داند اما بیان اینکه این کمال چیست و منزلت و جایگاه انسان در این مکتب فکری چگونه تعریف می شود از اهداف مقاله حاضر می باشد. مقاله، ضمن تعریف اومانیسم و سیر تکون آن به بررسی ماهیت انسان در این دیدگاه می پردازد که در واقع، صرف توجه به جنبه عقلی بشر، بدون توجه به اصل مبدأ هستی است منجر به ایجاد تبعات سوء و قدرت طلبی ها و استکبار ها می شود و در نهایت نیز ره آوردی جز علم زدگی و مسخ آزادی و خلأ ایدئولوژیکی و... در آن به چشم نمی خورد. در حالیکه در مقابل، در مکتب اسلام ، منزلت نوع انسان را بدون در نظر گرفتن طبقات برتر و پست، به گونه ای توصیف می کند که همواره در ارتباط تنگاتنگ با مبدأ هستی است. انسان در اسلام ،دارای روح خدایی، کرامت ذاتی و برخوردار از حقوق و آزادی های مدنی در چارچوب تعیین شده دین، و حقوق و آزادی های او تنها به بعد مادی محدود نمی شود بلکه از آزادی معنوی و حیات اخروی نیز بهره مند است
