زمینه و هدف: اطلاع ازشرایط اکولوژی حاکم بر منطقه جهت دستیابی به توسعه پایدار و کاهش روند تخریب روزافزون منابع طبیعی و محیط- زیست ضروری است. شاخص ردپای بومشناختی، به عنوان روشی برای اندازهگیری سطوح پایداری مورد توجه بسیاری است. در این مطالعه با استفاده از شاخص ردپایبومشناختی اکوسیستم شهری همدان در سال 1393 مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این پژوهش ردپایبومشناختی مصرفی در دو بخش مصرف و تولید شهر مورد ارزیابی قرار گرفت. ردپای بومشناختی بخش مصرف در هر کدام از چهار منطقه شهری برآورد و با استفاده از نرمافزار SPSS اختلاف معنیدار بین مناطق مشخص شد. یافتهها: نتایج نشان داد که سرانهی ردپای بومشناختی در بخش مصرف شامل بخشهای مسکن، حملونقل، خدمات، کالا و غذا، 13/0 هکتار- جهانی است. بیشترین ردپای بومشناختی در این بخش، ردپای حملونقل با 39/49980 هکتارجهانی و کمترین ردپا در این بخش ردپای غذا با 41/386 هکتار جهانی، ظرفیتزیستی شهر59/0 هکتارجهانی بدست آمد. نتیجهگیری: نتایج حاصل نشاندهنده این است که ردپای بومشناختی بخش مصرف سبب ناپایداری اکوسیستم شهری نمیشود و با ایجاد مازاد اکولوژیکی در این بخش شهر همدان به عنوان طلبکار اکولوژی معرفی میشود. که نشاندهندهی تقاضای کمتر از عرضه در این بخش است همچنین بین ردپای بومشناختی مصرفی بخش مصرف در چهار منطقه شهری تفاوت معنیداری وجود ندارد. همچنین در بخش تولید کمبود اکولوژی حاصل شد که نشاندهنده مصرف بیش از ظرفیت زیستی اکوسیستم است و سبب برهم زدن پایداری اکولوژیکی اکوسیستم شد.
