ژئوتوریسم به عنوان گونهای از گردشگری پایدار، در پی استفاده از جاذبهها و لندفرمهای زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی در توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه بومی و توسعه پایدار است. بر این اساس ارائه روشهای ارزیابی جامع در تحقق و توسعه ارزشهای علمی، فرهنگی، اقتصادی و مانند آن در جهت شناسایی لندفرمها و مکانهای مستعد برای ژئوتوریسم ضروری به نظر میرسد. هدف از این تحقیق ارزیابی میزان قابلیتهای ژئومورفوتوریسمی لندفرمها با استفاده از روش رینارد و فاسیلوس میباشد. جهت دستیابی به این هدف از نقشههای توپوگرافی، نقشههای زمین شناسی، تصاویر ماهوارهای، نتایج حاصل از بازدیدهای میدانی و پرسشنامه به عنوان دادهها و ابزارهای اصلی پژوهش استفاده شد. بر این اساس 7 ژئوسایت در منطقه مورد مطالعه انتخاب شد و سپس این ژئوسایتها با مدلهای مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. ژئوسایتهای غار ماهی کور، آبشار بیشه و آبشار نوژیان با بیشترین امتیاز برای هر کدام از عیارهای علمی، حفاظتی، گردشگری، افزوده و مکمل در نهایت بالاترین امتیاز را در میان سایتهای دیگر به دست آوردند و به عنوان برترین ژئوسایتها از منظر عیارهای مختلف انتخاب شدند. در نتیجه این ژئوسایتها توان زیادی جهت جذب گردشگران از منظر عیارهای ذکر شده در مقایسه با سایر ژئوسایتهای منطقه دارند و میتوانند در صورت اعمال برنامه ریزی فضایی پایدار در کاهش فقر و ایجاد اشتغال در زمینههای جذب گردشگر و افزایش تورهای گردشگری در زمینههای علمی، آموزشی و تفریحی کمک شایانی داشته باشند.
