منطقه مورد مطالعه بخشی از اکوسیستم جنگلی زاگرس میانی واقع در منطقه مانشت و قلارنگ ایلام است که به لحاظ ویژگی های ساختاری و رویشی از تنوع گیاهی بالایی برخوردار می باشد. هدف از این تحقیق دستیابی به رابطه بین گیاهان پرستار با گونه های همراه در زیر و خارج تاج پوشش و تاثیرات آن در افزایش کمی و کیفی تجدید حیات و تنوع زیستی، و نیز شناسایی فلور غالب منطقه است. نتایج حاصل از پیمایش زمینی در سطح 700 هکتار از جنگل های منطقه نشان داد که در مجموع تعداد 82 گونه ی علفی متعلق به 66 جنس و 32 خانواده و تعداد 5 گونه درختی و 7 گونه درختچه ای شناسایی شد. همچنین در بین گونه های چوبیQuercus brantii linddi بالاترین حضور و درصد پوشش را به خود اختصاص می دهد. نتایج نشان داد تروفیت ها بالاترین درصد داشتند. تعداد گونه های پرستار در رویشگاه مورد مطالعه بین 1 تا 12 اصله در هکتار تعیین شد. قطر تاج گونه های پرستار در منطقه مورد بررسی بین 1 متر تا 2/3 متر نوسان داشت، از نظر تنوع گونه های همراه گیاهان پرستار با یکدیگر تفاوت معنی داری نشان دادند، رویشگاه مورد بررسی تفاوت زیادی را از نظر درصد پوشش گیاهان همراه بین گونه های پرستار نشان داد، به طوری که این تعداد بین 62 تا 84/174 درصد در قطعه نمونه متغیر بود. با مقایسه میانگین درصد پوشش گیاهان همراه زیر و خارج تاج پوشش، گونه های پرستار منطقه مورد بررسی تفاوت ها از نظر آماری در سطح 05/0 معنی دار بودند، نتایج نشان داد که گونه های پرستار بر تنوع، تجدید حیات و غنای گونه های گیاهی تاثیر معنی داری داشته، بطوری که بیشترین تجدید حیات، تنوع و غنا در زیر تاج پوشش گیاهان پرستار و کمترین تجدید حیات، تنوع و غنا در خارج تاج پوشش گیاهان پرستار مشاهده شد، همچنین جهت دامنه بر تنوع و غنای پوشش گیاهی اثر معنی داری داشت که در جهت جنوبی بالاترین غنا و تنوع گونه ای را مشاهده شد، درحالی که تفاوتی برای یکنواختی از این نظر مشاهده نشد. شیب تاثیر معنی داری بر غنا و تنوع گونه ای نداشت، دلیل این امر وجود گیا هان همراه در سایه گونه های پرستار می باشد، گونه های پرستار با حفظ میکرو کلیمای مناسب و جلوگیری از فرسایش خاک توسط تنه و ریشه سبب این امر شده اند.
