به منظور ارزیابی کارکردهای اقتصادی اجتماعی و اکولوژیک شهری کمی کردن الگوی سیمای سرزمین ضروری است. در این راستا استفاده از آنالیز گرادیان نیز روشی بسیار موثر می باشد. بر این اساس، هدف این پژوهش کمی کردن سیمای سرزمین شهرستان بهبهان با استفاده از تلفیق متریک های سرزمین و تحلیل گرادیان می باشد. بدین منظور تغییرات کاربری ها در طی یک دوره 14 ساله (1392-1378) بررسی شد. برای انجام تحلیل گرادیان دو مقطع در جهت شمال جنوب و شرق غرب طراحی شد. متریک ها در دو سطح کلاس و سیمای سرزمین با روش پنجره متحرک محاسبه گردید. نتایج نشان داد در طول مستطیل ها، علاوه بر تغییرات کاربری ها، شکل و تراکم لکّه ها نیز تغییر کرده است و روند این تغییرات در دو مقطع از هم متفاوت است. همچنین با نگاهی به نتایج حاصله از آنالیز در هر دو مقطع در سطح کلاس می-توان گفت که تراکم لکّه و تراکم حاشیه به سمت مرکز شهر افزایش یافته است. نتایج بدست آمده از شاخص های سیمای سرزمین مبتنی بر مقایسه وضعیت توزیع و پراکندگی کاربری ها نشان می دهد که در سال 1392 توزیع و پراکندگی کاربری اراضی بخصوص اراضی کشاورزی و مسکونی دارای پراکنش بیشتری در سطوح سیمای سرزمین شهرستان بهبهان می باشد. این موضوع نشان دهنده توسعه شهر و اراضی کشاورزی و کاهش اراضی مرتعی در منطقه در سال 1392 نسبت به سال 1378 می باشد. با توجه به روند تغییرات متریک ها می توان گفت که در کل، الگوی مقطع شمالی جنوبی نسبت به شرقی غربی متقارن است.
