محمد محمدی

مغز انسان به عوامل محیط به راحتی پاسخ میدهد و تغییرات ساختاری و عملکردی در آن پدیدار می شود،که شکل پذیری عصبی نامیده می شود، اخیراً موضوع نوروترانسمیترها و کارکردهای شناختی از مسائل پژوهشی بوده است که همواره موردتوجه محققان علوم شناختی و زیستی قرارگرفته است(کومار، 2007). عامل نوروتروفیک مشتق از مغز BDNF یک پروتئین کلیدی است که نقش مهمی در حفظ، رشد و حتی بقای سلول عصبی ایفا میکند و در اثر کاهش فعالیت بدنی، میزان آن کاهش پیدا میکند که درنتیجه بر یادگیری، حافظه و طیف وسیعی از کارکردهای شناختی اثر می گذارد، لذا حذف BDNF در سراسر مغز به وفور یافت می شود و این اتفاق بیشتر در هیپوکامپ، کورتکس مغز، مخچه، تالاموس، هیپوتالاموس و استریاتوم روی میدهد(شریفی و همکاران، 2015).. این عامل به عنوان یک عامل رشد عصبی، نقش تنظیم کنندهای در تفکیک نورونها، شکلپذیری سیناپسها و آپوپتوزیسها ایفا میکند؛ در همین راستا، نقش مهمی هم در فرایندهای توجه و حافظه ایفا می کند(طاهری و ایراندوست، 2017)، هدف از این تحقیق تأثیریک دوره تمرینات هوازی میان مدت منتخب بر میزان عامل BDNF و میزان توجه و تمرکز دانشجویان پسر بود. روش تحقیق: روش تحقیق نیمه تجربی، جامعه آماری 14 دانشجوی پسر با میانگین سنی 26 ± 18سال که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی( 7 n= ) و کنترل ( 7 n= ) تقسیم شدند. از کلیه آزمودنیها 24 ساعت قبل از شروع تمرین و 24 ساعت بعد از پایان دوره تمرین، به صورت ناشتا نمونه خون گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون توجه و تمرکز وینا جمع آوری گردید. مؤلفه های آزمون شامل تعداد انتخابهای درست، تعداد انصراف درست شاخص سرعت پردازش در توجه، میانگین شاخص تمرکز و میانگین توجه انتخابی به آزمون ها بود. گروه تجربی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه تمرین هوازی در مدت زمان 40-50 دقیقه با شدت 60- 55 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات هوازی منتخب انجام دادند، گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل رتبه درصدی 85 و گروه کنترل نیز رتبه درصدی 40 را در پس آزمون کسب نمودند. نتایج تحقیق نشان داد که شاخص-های سرعت پردازش، توجه انتخابی و شاخص تمرکز 05/0 = P تغییرات معنی داری در جهت بهبود از خود نشان دادند با توجه به نتایج تحقیق نتیجه می گیریم که تمرینات هواری ارتباط مستقیمی با سطح BDNF دارد، بطوریکه تمرینات هوازی منتخب در دانشجویان پسر منجر به